Fascynujący Świat Fotografii
Od zawsze wierzyłam, że sens istnieje tam, gdzie go dostrzegamy, a to my sami nadajemy mu znaczenie. W moim świecie, którym jest fotografia, odkrywam sens w miejscach najmniej oczywistych, a jednym z najbardziej fascynujących aspektów są dla mnie „lustrzane odbicia”. Może się wydawać zupełnie absurdalne, że tak prozaiczny element jak odbicie w lustrze może nieść ze sobą wartość artystyczną.
Każde zdjęcie, które tworzę, jest dla mnie jak wyjątkowe wydarzenie. To chwila, która staje się niepowtarzalnym zapisem emocji, historii, czy nawet prostych codziennych zdarzeń. W tym kontekście „lustrzane odbicia” stają się dla mnie fascynującym obszarem do eksploracji. Każde z nich jest jak osobisty mikrokosmos, pełen ukrytych znaczeń, które czekają, aby zostać odkryte.
Można by pomyśleć, że dwie tak podobne do siebie strony, jakie prezentują „lustrzane odbicia”, są jakieś do siebie podobne, ale jednocześnie zupełnie inne. Technicznie patrząc, mogłoby się wydawać, że są one tylko kopią rzeczywistości. Jednakże, dla mnie jako fotografa, każde z tych odbić ma swój niepowtarzalny charakter, opowiadając swoją własną historię.
To, co sprawia, że „lustrzane odbicia” są dla mnie tak fascynujące, to ich zdolność do uchwycenia atmosfery danego momentu. Każda powierzchnia lustrzana staje się jak płótno, na którym maluje się nie tylko obraz otaczającego nas świata, ale także emocje, myśli, czy refleksje. To jakby drugie spojrzenie na rzeczywistość, które ukrywa w sobie głębsze warstwy znaczeń.
W mojej pracy zauważyłam, że „lustrzane odbicia” doskonale oddają subtelne niuanse każdego zarejestrowanego momentu. Mogą przekazywać tęsknotę, radość, smutek czy nawet tajemnicę. W jednym lustrzanym odbiciu kryje się cała historia, a ja, jako fotografka, mam przyjemność odkrywać te historie i przekazywać je widzom.
Wartość każdego zdjęcia, tkwi w jego unikalności. To artystyczne przedstawienie tego, co widzimy, czujemy i doświadczamy. „Lustrzane odbicia” są dla mnie nie tylko technicznym zabiegiem, ale prawdziwym świadectwem piękna, które kryje się w codziennych, pozornie zwyczajnych detalach.
W mojej pracy staram się uchwycić nie tylko obrazy, ale także uczucia i historie, które kryją się za nimi. Dlatego dla mnie, jako fotografa, „lustrzane odbicia” stają się niezwykle wartościowym narzędziem wyrazu, pełnym potencjału do opowiadania unikalnych historii. To dla mnie nie tylko odzwierciedlenie rzeczywistości, ale również wejście w nieznane, gdzie każde odbicie jest jak wejście do magicznego świata pełnego niewidocznych na pierwszy rzut oka detali.
Brzemię - Art
Więź (2021)
Więź, która tworzy się między dzieckiem a rodzicem, jest fundamentem zdrowia psychicznego i istotnie wpływa na zdrowy rozwój społeczny. Przywiązanie jest głęboką i trwałą emocjonalną więzią, która łączy dwie osoby bez względu na czas czy miejsce (Bowlby, 1969).
I mimo, że widzicie na fotografii jakby dwie takie same połówki to gwarantuje, że one takie same nie są. Zupełnie jak ludzie.
Okruchy samotności (2012)
Samotność można widzieć jako czarną dziurę, ale to co po samotności zostaje nie jest czarne, to doświadczenie życiowe dające nową perspektywę patrzenia na swoje życie. Ta czarna dziura, to ból, który może odejść a zostaną po nim tylko okruchy samotności.
Rodzina (2022)
Rodzina, rodzice, dzieci, bliskość, przywiązanie, wspólne doświadczenia, te zbliżające i oddalające. Rodzina to grupa społeczna na której opiera się całe społeczeństwo.
Schody (2018)
Wielopoziomowe okrągłe schody życia, z możliwością zmiany poziomów lub bez takiej możliwości. Ty ustalasz zasady. Czy one w ogóle są okrągłe?
Zaginiona (2018)
W blasku świateł, pulsie miasta i tempie życia człowiek może zaginąć, zatracić się. Zupełnie jak postać na fotografii.
Wielkość człowieka (2022)
Zagubieni w pędzie życia, zatracamy się w wyobrażeniu na swój temat, a wystarczy odrobina natury by dostrzec jak wielki jest człowiek.
Kolorowy Watykan (2018)
Dachy Watykanu, sprawiające wrażenie równych i uporządkowanych – symetrycznych, choć w rzeczywistości symetryczne nie są. A kolor to definitywnie jest to coś czego na pierwszy rzut oka nie widać, ale wystarczy zmrużyć oczy.
Brzemię (2015)
Fotografia została wykonana następnego dnia po ataku terrorystycznym w Paryżu, który miał miejsce 13 listopada 2015 i w którym życie straciło 137 osób. Tego dnia, tego następnego dnia, w moim mieście było jakby ciszej, jakby bardziej smutno, zupełnie tak jakby świat na chwilę zawisł przytłaczając swym ciężarem.
Kraty (2022)
A może zwyczajne okna wieżowca zintensyfikowane wielokrotnie. Typowy miejski klimat „pełen możliwości i wolności”. Jesteś w jednym z nich i patrzysz na wiele innych na przeciwko, na wiele pudełeczek po zapałkach ustawionych jedne na drugich, nawet jeśli te pudełeczka mają po kilkaset metrów… czujesz ten ścisk, czujesz zapachy i słyszysz dźwięki. Setki mieszkań które nigdy nie milkną.
Upadek (2022)
Wspinamy się wiele lat swojego życia po szczeblach kariery. A kiedy już staniemy na szczycie, mogłoby wydawać się, że jesteśmy w niebie, w chmurach, z radości unosimy się 10 centymetrów nad szklaną podłogą. I co dalej, co nam pozostało, co mamy, kim jesteśmy?!
Schody mojego domu (2022)
Drewniane prostokątne stare drzwi, uchylne na lewo wpuszczają Cię na wąskie krzywe schody do wnętrza mojego domu. Prostokątne? Uchylne na lewo? Wąskie? Jakie są te schody? I to są moje czy Twoje schody do wnętrza domu? Czym jest dom?
Ludzie - Art
To seria fotografii ulicznych wykonanych podczas moich podróży, są to zdjęcia ludzi w różnych zakątkach Europy.
Dla mnie fotografia uliczna to nie tylko dokumentowanie miejskich krajobrazów. To przede wszystkim chwile uchwycone w ruchu, spojrzenia przechodniów, energia ulicy, którą staram się przekazać poprzez moje obiektywy. Fascynuje mnie kontakt z życiem codziennym, gdzie każdy detal może stać się nośnikiem ukrytej historii.
Jednym z moich ulubionych narzędzi wyrazu jest fotografia czarno-biała. W jej minimalistycznej estetyce ukrywa się siła oddziaływania, która pozwala skupić się na istocie ujęcia. Bez kolorów rzeczywistości, każdy kontrast, cień czy ruch nabiera nowego znaczenia, stając się ważnym elementem kompozycji.
Czarno-biała fotografia pozwala mi skoncentrować się na emocjach i dynamice chwili. Bez rozpraszającej kolorystyki, staram się przekazać autentyczność sytuacji i uwiecznić ulotne, ale istotne fragmenty życia miejskiego.
Zapraszam Was do odkrywania razem ze mną zakamarków miast, do zatrzymywania się na chwilę, aby dostrzec piękno w codziennych scenach.
Jeśli jesteś zainteresowana/ny moją fotografią zapraszam również na mój profil na Instagramie oraz Facebooku.
Moje prace można również kupić przez portal aukcyjny Artmajeur.com lub bezpośrednio kontaktując się ze mną przez poniższy formularz lub zakładkę kontakt.